Carnival in Viareggio
3 days ago I was at the Carnival in Viareggio, like i love to do last 10 years: going out of my head seeing the incredible beautifull floods passing by, drinking a beer and dancing in the street. Her some pic's. It gives me enormous quantities of energy, for daaayyyyssss............
mercoledì 25 febbraio 2015
domenica 4 gennaio 2015
War fun
Yesterday I went in a shop to buy a torch. That one you can fix on your forehead with elastic bands, so handsfree! The shop is rather new, and because in front of it there is often a mannequin dressed in camouflage outfit, I was sure it was a hunter shop, where they would definitely have my torch. But no way, what a pity. The shopkeeper explained to me way: this was not a hunter shop, but a shop to buy all the stuff you want to play war, so all the guns, machine-guns and even kalashnikovs I saw hanging at the walls were plastic dummies. I'm still flabbergasted: play war for adults? Have fun boys!
Yesterday I went in a shop to buy a torch. That one you can fix on your forehead with elastic bands, so handsfree! The shop is rather new, and because in front of it there is often a mannequin dressed in camouflage outfit, I was sure it was a hunter shop, where they would definitely have my torch. But no way, what a pity. The shopkeeper explained to me way: this was not a hunter shop, but a shop to buy all the stuff you want to play war, so all the guns, machine-guns and even kalashnikovs I saw hanging at the walls were plastic dummies. I'm still flabbergasted: play war for adults? Have fun boys!
domenica 15 settembre 2013
Koeien
Koeien
Dat is iets wat ik hier zeker mis: grazende koeien. Die staan hier in Italie allemaal in de melkfabrieken, oftewel de megastallen. Redenen lijken mij van economische aard (toch kost de melk 1,45 per liter) plus het onherbergzamere landschap. Maar in Zwitserland staan ze toch ook op de alpenweiden?
Grazende, liggende, staande, lopende koeien: voor mij een oerbeeld van rust. Hun enorme schonkige lijven, grote weemoedige ogen, malende kaken, nieuwsgierigheid, geloei...alles vind ik mooi aan ze. Vandaar dat ik elke keer dat ik in Nederland ben, er fotoos van maak.
Dat is iets wat ik hier zeker mis: grazende koeien. Die staan hier in Italie allemaal in de melkfabrieken, oftewel de megastallen. Redenen lijken mij van economische aard (toch kost de melk 1,45 per liter) plus het onherbergzamere landschap. Maar in Zwitserland staan ze toch ook op de alpenweiden?
Grazende, liggende, staande, lopende koeien: voor mij een oerbeeld van rust. Hun enorme schonkige lijven, grote weemoedige ogen, malende kaken, nieuwsgierigheid, geloei...alles vind ik mooi aan ze. Vandaar dat ik elke keer dat ik in Nederland ben, er fotoos van maak.
Beide onderste opgenomen bij Wilnis, rest op Terschelling in juni, waarbij op de onderste nog net een stuk van mijn blauwe tentje te zien is.
sabato 14 settembre 2013
venerdì 30 agosto 2013
Dans
Onlangs bezocht ik een voorstelling van Compagnia Artemis Danza. Ik had er hoge verwachtingen van, want vorig jaar vond ik hun ballet op Verdi's 'Traviata' van een adembenemende schoonheid. Hier een prachtige compilatie van ongeveer 12 minuten:
https://www.youtube.com/watch?v=ADysdYJOxns&feature=player_detailpage
Nu zou er gedanst worden op een mix van Wagner's 'Tristan en Isolde' en Verdi's 'Aida', veelbelovend! In het programma las ik dat de muziek bij de voorstelling zonder zang zou zijn. Maar is dan een opera niet speciaal voor zang geschreven? Het kan als een interessant experiment uitpakken, dus ik wachtte af.
Ik kan niet anders zeggen dan dat de dansers zich uit de naad gedanst hebben, maar hadden ze dat maar niet gedaan: voor mij was het te constant teveel gezwaai en gesmijt met alle ledematen en met het hele lijf. Dat geeft mij totaal geen emotie, net zoals ik het gespring en gehuppel op spitzen erg oppervlakkig vind. Ik ben van de langzame bewegingen, daarin zie ik passie en overgave. De af en toe mix met snelle bewegingen accentueert voor mij de langzame.
Nu dit blogje toch over dans gaat, wil ik de trailer van 'PINA' toevoegen. Cineast Wim Wenders maakte enkele jaren geleden deze film over de Oost-duitse choreografe en ballerina Pina Bausch. Ook hier kan ik eindeloos van genieten.
https://www.youtube.com/watch?v=CNuQVS7q7-A&feature=player_detailpage
Onlangs bezocht ik een voorstelling van Compagnia Artemis Danza. Ik had er hoge verwachtingen van, want vorig jaar vond ik hun ballet op Verdi's 'Traviata' van een adembenemende schoonheid. Hier een prachtige compilatie van ongeveer 12 minuten:
https://www.youtube.com/watch?v=ADysdYJOxns&feature=player_detailpage
Nu zou er gedanst worden op een mix van Wagner's 'Tristan en Isolde' en Verdi's 'Aida', veelbelovend! In het programma las ik dat de muziek bij de voorstelling zonder zang zou zijn. Maar is dan een opera niet speciaal voor zang geschreven? Het kan als een interessant experiment uitpakken, dus ik wachtte af.
Ik kan niet anders zeggen dan dat de dansers zich uit de naad gedanst hebben, maar hadden ze dat maar niet gedaan: voor mij was het te constant teveel gezwaai en gesmijt met alle ledematen en met het hele lijf. Dat geeft mij totaal geen emotie, net zoals ik het gespring en gehuppel op spitzen erg oppervlakkig vind. Ik ben van de langzame bewegingen, daarin zie ik passie en overgave. De af en toe mix met snelle bewegingen accentueert voor mij de langzame.
Nu dit blogje toch over dans gaat, wil ik de trailer van 'PINA' toevoegen. Cineast Wim Wenders maakte enkele jaren geleden deze film over de Oost-duitse choreografe en ballerina Pina Bausch. Ook hier kan ik eindeloos van genieten.
https://www.youtube.com/watch?v=CNuQVS7q7-A&feature=player_detailpage
martedì 13 agosto 2013
Vivere nella natura
Sinds een week of twee heb ik een nieuwe huisgenoot: Arthur de spin. Huisgenoot is wat overdreven: hij of zij woont buiten, in het hek naast de patio. Daar heeft hij in de passieplant zijn trechtervormig huis en uitgebreide jachtveld opgetrokken, van een zeer dicht wittig spinsel, waarin geen patroon te ontdekken valt. Het is een lichtbruine spin van ongeveer een cm lang, met 2 rijtjes zwarte pitjes op zijn rug; gelukkig geen rode, want die zijn giftig. Zijn ontdekking herinnerde me aan Arturo de spin in Murlo, vorige zomer. De huisbewoner had zelfs een briefje opgeprikt bij zijn webje: "Woning van Spinnetje Arturo, huurder van dit gat in de muur. Niet storen! Ciao". Een humoristische dierenvriend! Dus een naam voor mijn eigen huisspin was gauw gevonden.
De lucertole (hagedisjes) laten zich wat minder zien sinds de katten er jacht op maken. Gelukkig heb Luna en Stella nog nooit kunnen betrappen op het vangen van een gecco (schonkig hagedisje met zuignappootjes) of een amaro (grote gifgroene beschermde hagedis van soms wel 50 cm lang):
maar ik heb wel al meerdere keren een padje moeten redden, en zelfs een keer een slang van ruim een meter. Deze hadden de poezen trots vòòr mijn deur gelegd, gelukkig bewoog ze nog en zag ik geen wonden, dus heb ik de katten even binnen opgesloten en haar naar wat groen gebracht. Ik had natuurlijk eerst goed gekeken of het een adder was of een slang, gelukkig het laatste, te zien aan de lange staart, de kleur, de bek en de ogen. Al snel was ze verdwenen, ze mankeerde dus inderdaad niets.
Over de buizerds, vleermuizen, everzwijn, uilen, vuurvliegjes, aardwormen, zwaluwen, dagkrekels, nachtkrekeltjes, merels, muizen en ratten, slakken, kolibrievlinders, ijsvogels, bosmieren, bijen, tijgermuggen en vele andere insecten een volgende keer.
Tot slot van dit blogje een ode aan de flora: 's ochtends is het pad dichtbij huis omgeven door vele lichtblauwe bloemen van de cichorei. Hier een filmpje van een week geleden rond 9 uur. Met veel vogelgezang, maar, om Kees van Kooten te parafraseren: de honderdduizend krekels stonden toen duidelijk nog niet aan!
Sinds een week of twee heb ik een nieuwe huisgenoot: Arthur de spin. Huisgenoot is wat overdreven: hij of zij woont buiten, in het hek naast de patio. Daar heeft hij in de passieplant zijn trechtervormig huis en uitgebreide jachtveld opgetrokken, van een zeer dicht wittig spinsel, waarin geen patroon te ontdekken valt. Het is een lichtbruine spin van ongeveer een cm lang, met 2 rijtjes zwarte pitjes op zijn rug; gelukkig geen rode, want die zijn giftig. Zijn ontdekking herinnerde me aan Arturo de spin in Murlo, vorige zomer. De huisbewoner had zelfs een briefje opgeprikt bij zijn webje: "Woning van Spinnetje Arturo, huurder van dit gat in de muur. Niet storen! Ciao". Een humoristische dierenvriend! Dus een naam voor mijn eigen huisspin was gauw gevonden.
De lucertole (hagedisjes) laten zich wat minder zien sinds de katten er jacht op maken. Gelukkig heb Luna en Stella nog nooit kunnen betrappen op het vangen van een gecco (schonkig hagedisje met zuignappootjes) of een amaro (grote gifgroene beschermde hagedis van soms wel 50 cm lang):
maar ik heb wel al meerdere keren een padje moeten redden, en zelfs een keer een slang van ruim een meter. Deze hadden de poezen trots vòòr mijn deur gelegd, gelukkig bewoog ze nog en zag ik geen wonden, dus heb ik de katten even binnen opgesloten en haar naar wat groen gebracht. Ik had natuurlijk eerst goed gekeken of het een adder was of een slang, gelukkig het laatste, te zien aan de lange staart, de kleur, de bek en de ogen. Al snel was ze verdwenen, ze mankeerde dus inderdaad niets.
Over de buizerds, vleermuizen, everzwijn, uilen, vuurvliegjes, aardwormen, zwaluwen, dagkrekels, nachtkrekeltjes, merels, muizen en ratten, slakken, kolibrievlinders, ijsvogels, bosmieren, bijen, tijgermuggen en vele andere insecten een volgende keer.
Tot slot van dit blogje een ode aan de flora: 's ochtends is het pad dichtbij huis omgeven door vele lichtblauwe bloemen van de cichorei. Hier een filmpje van een week geleden rond 9 uur. Met veel vogelgezang, maar, om Kees van Kooten te parafraseren: de honderdduizend krekels stonden toen duidelijk nog niet aan!
giovedì 7 aprile 2011
Gebruiksaanwijzing
Bijgaande illustratie betreft de gebruiksaanwijzing van mijn laatst aangeschafte zonnebril. Hier lijkt dit nog aardig groot, maar in werkelijkheid is dit hele papiertje 90 bij 44 milimeter, en de Nederlandse tekst hierop (gelukkig is die er, naast maar liefst 13 andere talen!) is 15,5 milimeter lang, oftewel dus zo'n anderhalve centimeter. Hierop staan 16 regels tekst en 2 spatieregels, dus elke letter is minder dan één milimeter hoog. Wie o wie kan dit nog lezen? Toevallig ik, want ik ben erg bijziend, dus even een contactlens uitgedaan, en de tekst tot mij genomen. Die rept over alle Europese voorwaarden waaraan deze zonnebril wèl en aan welke zij niet voldoet. Maar is er dan geen richtlijn binnen de Europese Unie die een minimale lettergrootte van gebruiksaanwijzingen voorschrijft?
Iscriviti a:
Post (Atom)