martedì 13 agosto 2013

Vivere nella natura


Sinds een week of twee heb ik een nieuwe huisgenoot: Arthur de spin. Huisgenoot is wat overdreven: hij of zij woont buiten, in het hek naast de patio. Daar heeft hij in de passieplant zijn trechtervormig huis en uitgebreide jachtveld opgetrokken, van een zeer dicht wittig spinsel, waarin geen patroon te ontdekken valt. Het is een lichtbruine spin van ongeveer een cm lang, met 2 rijtjes zwarte pitjes op zijn rug;  gelukkig geen rode, want die zijn giftig. Zijn ontdekking herinnerde me aan Arturo de spin in Murlo, vorige zomer. De huisbewoner had zelfs een briefje opgeprikt bij zijn webje: "Woning van Spinnetje Arturo, huurder van dit gat in de muur. Niet storen! Ciao". Een humoristische dierenvriend! Dus een naam voor mijn eigen huisspin was gauw gevonden.



De lucertole (hagedisjes) laten zich wat minder zien sinds de katten er jacht op maken. Gelukkig heb Luna en Stella nog nooit kunnen betrappen op het vangen van een gecco (schonkig hagedisje met zuignappootjes) of een amaro (grote gifgroene beschermde hagedis van soms wel 50 cm lang):



maar ik heb wel al meerdere keren een padje moeten redden, en zelfs een keer een slang van ruim een meter. Deze hadden de poezen trots vòòr mijn deur gelegd, gelukkig bewoog ze nog en zag ik geen wonden, dus heb ik de katten even binnen opgesloten en haar naar wat groen gebracht. Ik had natuurlijk eerst goed gekeken of het een adder was of een slang, gelukkig het laatste, te zien aan de lange staart, de kleur, de bek en de ogen. Al snel was ze verdwenen, ze mankeerde dus inderdaad niets.


Over de buizerds, vleermuizen, everzwijn, uilen, vuurvliegjes, aardwormen, zwaluwen, dagkrekels, nachtkrekeltjes, merels, muizen en ratten, slakken, kolibrievlinders, ijsvogels, bosmieren, bijen, tijgermuggen en vele andere insecten een volgende keer.







Tot slot van dit blogje een ode aan de flora: 's ochtends is het pad dichtbij huis omgeven door vele lichtblauwe bloemen van de cichorei. Hier een filmpje van een week geleden rond 9 uur. Met veel vogelgezang, maar, om Kees van Kooten te parafraseren: de honderdduizend krekels stonden toen duidelijk nog niet aan!

 

Nessun commento:

Posta un commento