La vita è un'aventura

Gisteren aan het eind van de middag kwam ik met een lading zware spullen in de gemotoriseerde kruiwagen de berg op. Dit rode gevaarte van zo'n 250 kg op rupsbanden gebruik ik al ruim 11 jaar om bouwmaterialen en gasflessen naar mijn huis te transporteren. Maar gisteren ging dat niet goed: de bijna totaal platgesleten rupsbanden slipten continu, en al na een kleine honderd meter van de 250 die ik te gaan heb, was mijn kracht niet groot genoeg om de wagen tegen te houden (laat staan de berg op te duwen), dus die kwam met een aardig vaartje terug naar beneden zetten. Gelukkig stopte hij na enkele meters vrije vlucht in een kuiltje op het pad, en pas toen besefte ik dat ik een ongelukkige plek had uitgekozen om te wachten: één meter verder glijden van de wagen, en ik was geplet geweest tussen de muur die het bovenliggende terras steunt en het rode gevaarte.

Maar dat was niet gebeurd, dus ik hernam de tocht. Al na 2 meter weer een ontzettend slippen en terugglijden, en daarna na weer ongeveer 2 meter lukte het me niet om een scherpe en ook nog eens steile bocht te nemen met deze continu slippende machine. Toen gaf ik het op, en liet met ingehouden adem de wagen ongeveer anderhalve meter teruglopen, waar hij gelukkig weer in een kuiltje tot stilstand kwam, nèt op de rand van het pad (zie de foto). Ik had het trouwens ook voor lief genomen als hij de berg afgedonderd was, want ik had al mijn best gedaan, en kon echt niet méér doen.

Gelukkig had ik, uitzonderingsgewijs, mijn zeer vintage (want ongeveer 8 jaar oud, dik koelkastmodel) mobieltje bij me, dus ik belde klusjesman Idris, die beloofde meteen na zijn douche te komen. Aldus geschiedde, maar hij was nog niet bij mij beland, of zijn vrouw belde om hem te zeggen dat haar huissleutel in het slot was afgebroken, en dat zij dus met hun beide dochtertjes, van één en drie jaar, buitengesloten was. Murphy's law? Hij heeft in elk geval het klusje bij mij afgemaakt, en dus de kruiwagen in het stalletje onder mijn huis gereden. En, zoals ik later aan de telefoon vernam, is ook zijn probleem goed en snel opgelost: een aardige buurvrouw heeft met een pincet de sleutelrest uit het slot gepeuterd.

Exit kruiwagen waarschijnlijk, want nieuwe rupsbanden waren 10 jaar geleden al ruim 500 euro per stuk, en dan is het waarschijnlijk handiger en voordeliger om bovenbuuf Anselmo af en toe met zijn kruiwagen te charteren om iets naar mijn huis te transporteren. Maar dat zou dan vooral om bouwmaterialen gaan, want 25 kg kan ik nog wel de berg op dragen, dus een gasfles van 27 kg zou ook moeten lukken. En gelukkig is er niet meer zoveel te verbouwen.